رابرت بیلز، قاتل امریکایی که سال گذشته 16 غیرنظامی هموطن ما را در روستای پنجوائی ولایت قندهار قتل‌عام کرد، در دادگاه نظامی به حبس ابد محکوم شد. حبس ابد برای کشتن 16 هموطن بیگناه ما که اکثراً زنان و کودکان مظلوم را تشکیل میدادند، برای ملت رنج دیدۀ افغانستان قابل قبول نیست. این واقعه چنان درد آور بود که این جانی امریکائی بعد از کشتن مردم بیگناه، اجساد آنان را به آتش کشیده بود. در این جنایت تنها یک هموطن ما، ۱۱ نفر از بستگان خود از جمله مادر، همسر و شش فرزندش را از دست داده است.
و عجیب است که یک مکالمه ضبط شده میان بیلز و همسرش نشان میدهد که آنها با خنده درباره حادثه کشتار در افغانستان صحبت کرده‌اند. یعنی هیچ احساسی نسبت به انسان‌ها در آنها وجود ندارد.
کشتار غیرنظامیان در پنجوائی و بعضی دیگر از ولایات کشور در حالی رخ داده است که دولت‌های عضو ناتو هدف از حضور خود در افغانستان را مبارزه با تروریسم و حفظ جان مردم بیگناه خوانده است.
به قتل رساندن 16 شهروند بیگناه این سرزمین از جمله تعدادی کودک و زنان، و عدم رسیدگی عادلانه به جرم مرتکبین و قاتلین مردم بیگناه افغانستان، پرسش‌های زیادی را در خصوص عملکرد و اهداف نیروهای خارجی مستقر در افغانستان پیش روی ملت و دولت افغانستان قرار داده است. اولین پرسشی که در ذهن میرسد این است که اگر پیمان امنیتی میان کابل و واشنگتن امضاء شود چه تضمینی وجود دارد که وقایع دلخراشی، مانند پنجوائی قندهار تکرار نگردد؟ نگاهی به عملکرد 12 سالۀ نیروهای ناتو در افغانستان نشان میدهد که تکرار این گونه اعمال بعید به نظر نمی رسد، زیرا این نیروها بارها باعث قتل عام غیرنظامیان بیگناه شده اند. بر اساس آمارها هر ساله حدود دوهزار افغان بیگناه قربانی جنگ میشوند که در این میان تعدادی از آنها بر اثر عملیات‌های ناتو کشته میشوند.
به هر حال به نظر میرسد که اشتباهات و سردرگمی‌های ایالات متحده امریکا در افغانستان هر روز تحت تاثیر عوامل مختلف تشدید میشود. این سردرگمی سبب شده است تا آینده کاخ سفید در افغانستان مبهم باشد. اگرچه استراتژی هر دو حزب دموکرات و جمهوریخواه در افغانستاتن یکسان بوده و هر دو در صدد حضور بلند مدت در افغانستان هستند، اما واقعیت امر این است که در طی بیش از یک دهه حضور در افغانستان، باید به امریکا ثابت شده باشد که تصمیم گیر تنها و بیهمتا در افغانستان نیست! مردم افغانستان مصئونیت سربازان ایالات متحده و حضور دائمی در کشور خود را بر نخواهند تافت.
به هر صورت با عملکردهای اشتباه خارجیان در کشور به خصوص با حکم غیر عادلانۀ محکمه قاتل امریکائی، این سوال در ذهن متبلور میشود که آیا آرزوهای پس از سقوط طالبان در مورد اینکه، افغانستان طعم شیرین دموکراسی و آزادی را خواهد چشید رنگ میبازد؟ با این اوصاف به نظر میرسد امضای قرارداد امنیتی و پذیرش مصئونیت سربازان امریکائی، به مثابه دموکراسی زیر چکش ناتو، و کمی شبیه به فکاهی خواهد بود.
سرمقاله شماره 114 روزنامه انصار
تاریخ: 1392/6/3
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/537
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
